μεσονήστιμος

μεσονήστιμος, -ον (Μ)

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο μέσο τής νηστείας ή αυτός που συμπίπτει με το μέσο τής νηστείας

2. (το θηλ. και το ουδ. ως ουσ.) ἡ μεσονήστιμος, τὸ μεσονήστιμον

η μεσαία εβδομάδα τής Μεγάλης Σαρακοστής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + νήστιμος (< νῆστις «νηστεία»)].